Poranek

Sobotni poranek...

Zbiegam na dół na palcach, zanim obudzi się cały dom, żeby usiąść na chwilę nad Pismem świętym z kubkiem ciepłej kawy. Jest jeszcze trochę ciemno, choć pierwsze promienie słońca już przekradają się przez żaluzje.
Dziś Księga Izajasza - mój ulubiony prorok i chyba ulubiona księga Starego Testamentu. Jej bogactwo wciąż mnie zdumiewa - czytałam ją tyle razy, pełna jest moich podkreśleń i notatek na marginesach, a wciąż jej słowa dotykają mnie na nowo.

Wciąż żywo pamiętam, jak modliliśmy się o dom, pytając Boga - czy tutaj? czy teraz? czy się uda?
I odpowiedź, która stała się dla mnie absolutnym fundamentem, do której wracałam wiele, wiele razy, wyszukując ją we wszystkich Bibliach, które mam w domu, w różnych językach, po włosku, angielsku, ukraińsku. Nie mogłam nasycić się Jego odpowiedzią, tym, że chce nam dać takie konkretne obietnice.

Na tych słowach zbudowaliśmy nasz dom.

"Zbudują domy i mieszkać w nich będą,

zasadzą winnice i będą jedli z nich owoce.

Nie będą budować, żeby kto inny zamieszkał,

nie będą sadzić, żeby kto inny się karmił.

Bo na wzór długowieczności drzewa

będzie długowieczność mego ludu;

i moi wybrani długo używać będą

tego, co uczynią ich ręce.

Nie będą się trudzić na próżno

ani płodzić dzieci na zgubę,

bo plemieniem błogosławionych przez Pana

są oni sami, i potomkowie ich wraz z nimi.

I będzie tak, iż zanim zawołają,

Ja im odpowiem;

oni jeszcze mówić będą,

a Ja już wysłucham."

(Iz 65, 20-24)

Tymczasem budzi się najmłodsza z moich czterech śpiących królewien. Siadamy wiec razem, przytulamy się mocno i śpiewam jej "Kiedy ranne wstają zorze" - nie znam piękniejszej pieśni na rozpoczęcie dnia. Królewna słucha uważnie, wpatrzona we mnie wielkimi oczami. Ona wie jeszcze lepiej niż ja, że każde słowo tej pieśni niesie ze sobą błogosławieństwo.

A potem ubieramy się ciepło i wychodzimy na taras. Pewnie dziś już jutrzni nie odmówię...

...ale i tak nie mogę przestać się modlić patrząc na tę maleńką - jak wielki skarb został nam powierzony.

Nie mogę się nadziwić, że jej Ojciec zaufał nam i pozwolił być jej rodzicami. To wielki przywilej i ogromna radość.

Wstał nowy dzień. Zaraz obudzą się pozostałe królewny...

Każda z nich jest wypełnieniem obietnicy z Księgi Izajasza, są owocem tej winnicy, którą zasadziliśmy i którą wciąż podlewamy miłością - tą spoza nas samych, tą, której nigdy nie zabraknie, bo pochodzi z góry, od Tego, który powołał je do życia.
Są "plemieniem błogosławionych przez Pana", wezwanym do przedziwnego światła, tajemnicą, królewskimi dziećmi, źródłem mojego ciągłego zachwytu i niedowierzania, że oto są, choć ich nie było...

"Każdy wschód słońca Ciebie zapowiada, nie pozwól nam przespać poranka." (New Life M)