Restart

Dużo się działo ostatnio, na tyle dużo, że trochę przestałam nadążać za tym, co przynosi każdy kolejny dzień. Każdego wieczora mam wrażenie, że już więcej się nie zmieści, że zabraknie mi sił, że chyba trzeba się poddać, z czegoś zrezygnować... a potem przychodzi nowy poranek i znów w moje serce wstępuje nadzieja, że się uda. I jakiś nowy zapał, bo tyle przecież jest do zrobienia dobrych rzeczy, tyle planów, projektów i marzeń, tyle myśli do pomyślenia, tyle słów do napisania, tyle dobrych rozmów, które czekają tylko na dobrą okazję. I tyle ludzkich istnień wokół mnie do kochania.

Stanisław Jerzy Lec wydał kiedyś zbiór fraszek zatytułowany "Myśli nieuczesane". Zawsze sobie myślałam, że myśli człowieka nieuczesanego są zupełnie inne od myśli człowieka po porannej toalecie. W każdym razie ze mną z pewnością tak jest. Rano człowiek wstaje, patrzy do lustra i słabo mu się robi... Ale wystarczy chwila wysiłku i okazuje się, że znów się udało przywrócić stan przyzwoitej wyglądalności. Co dodaje odwagi do zmierzenia się z kolejnym dniem. Bo skoro to się udało, to już nie ma rzeczy niemożliwych :-)

W każdym razie, choć Lec był jak mi się zdaje ateistą, podoba mi się na dziś jedna z jego myśli, taka wielkopostna: "Wszystko jest w rękach człowieka. Dlatego należy często je myć." Mnie osobiście najlepiej mycie rąk wychodzi w konfesjonale - i może stąd ta dziwna radość i nadzieja, która nie daje się stłumić zmęczeniem i natłokiem codziennych spraw.

Patrzę na stojące w naszej kuchni szafirki, które dzielnie pną się w górę, do słońca - choć ono jeszcze niechętnie zagląda przez okna. Na dworze deszcz, śnieg i zimny wiatr, a one nie ustają, wiedzą swoje - idzie wiosna. Słońce może się ukrywać, ale w końcu rozpromieni się na dobre. I ja wierzę, że po dniach szarugi i zwątpienia, smutku, deszczu i wiatru, który wieje prosto w oczy, przyjdzie czas pocieszenia, wytchnienia i radości.

I jeśli nawet płacze człowiek wieczorem, ranek przywraca mu radość.

(Ps 30, 6, Biblia Warszawsko-Praska)