Symfonia

Myślałam ostatnio o tym, jak wiele zmienia życie każdego z nas. Jak bardzo świat byłby innym miejscem, gdyby nie obecność każdego pojedynczego człowieka. Przyszło mi to na myśl, gdy zdałam sobie sprawę, ile nowej rzeczywistości, nowej wrażliwości, nowej przestrzeni, nowych myśli odkryłam, ile nowego zachwytu doświadczyłam dzięki naszym królewnom. Ile wniosły do naszego życia. Kiedyś ja pokazywałam im świat, uczyłam nazw i dźwięków, trzymałam za rączki, gdy robiły pierwsze kroki, odkrywałam wielkie tajemnice życia i miłości, mówiłam o prawdzie i pięknie. Teraz one zapraszają mnie do swojego świata, tak bogatego wewnętrznie, pełnego drgnień światła i promieni słońca, muzyki i przestrzeni. Czasem czujemy tak samo, dotykają nas te same dźwięki, a czasem ich świat jest dla mnie całkowitym zaskoczeniem, gdy zapraszają mnie do odkrywania czegoś zupełnie nowego.

I nieraz staję w zadziwieniu, patrząc na nie - skąd jest to życie? Bo przecież nie ze mnie... Narodziło się z naszej miłości, ale pochodzi spoza nas. Jest tak potężne, jak potężna jest moc Tego, który dał mu początek. I zachwyca mnie jego bogactwo, jego głębia, która już teraz wymyka się mojemu pojmowaniu - a przecież to dopiero pierwsze kilkanaście lat ich życia. Są tak ogromnym darem!

Każdy z nas ma do odegrania w życiu niepowtarzalną partię - razem tworzymy wielką symfonię i gdyby zabrakło choć jednego z nas, całość byłaby niepełna. Czasem trzeba zawalczyć o to, by tę naszą partię odegrać najpiękniej, jak potrafimy, bo to pozwoli wybrzmieć nutom, które ma do odegrania ktoś inny. Czasem trzeba też umilknąć albo ściszyć głos, by zrobić w tej muzyce miejsce na melodię powierzoną komu innemu, żeby jej nie zagłuszyć. Czasem nasza melodia jest wprowadzeniem do następnej partii - ale bywa i tak, choć nie byliśmy tego świadomi, że nadchodzi moment, gdy to nasz głos staje się zwieńczeniem całości.

I dlatego nie ma sensu ani porównywać swojej partii z tą, którą śpiewa ktoś inny, albo chować się, gdy przychodzi czas na naszą melodię... ani też na siłę starać się wybić głosem ponad innych, gdy to nie to miejsce w partyturze. Trzeba tylko, najprościej jak to możliwe - poznać i przyjąć miejsce, które zostało nam wyznaczone w tej wielkiej symfonii, którą tworzymy razem. A może się okazać, że nasz głos pozwoli się odnaleźć komuś, kto się zagubił, otworzyć mu oczy na to, kim jest i jaka jest jego wartość, dołączyć do śpiewu i wypełnić to miejsce, które jest dla niego przeznaczone.

Nasze życie jest jak pieśń, która nie kończy się, ale przemienia w inną melodię, gdy przejmują ją nasze dzieci. Przez pewien czas nasze głosy brzmią jednocześnie, by potem to one poniosły ją dalej... aż do ich głosów dołączy kolejne pokolenie. I tak dalej, bez końca, aż wszyscy dołączymy nasze głosy do tej najwspanialszej symfonii, która brzmi nieustannie przed tronem Najwyższego.

Te myśli schwytałam dzięki naszej najstarszej królewnie, która podzieliła się ze mną swoim zachwytem nad pięknem odkrytej przez siebie muzyki. Nieraz jej gra na flecie dotykała mnie mocno, aż do łez... A teraz razem słuchamy z zapartym tchem głosu tej małej, dwunastoletniej dziewczynki zza oceanu, która śpiewa o tej wielkiej symfonii życia, jaką tworzymy.

Posłuchajcie:

There are times when you might feel aimless

And can't see the places where you belong

But you will find that there is a purpose

It's been there within you all along

And when you're near it 

you can almost hear it.

It's like a symphony just keep listening

And pretty soon you'll start to figure out your part

Everyone plays a piece and there are melodies

In each one of us,

oh, it's glorious

And you will know how to let it ring out 

as you discover who you are

Others around you will start to wake up

To the sounds that are in their hearts

It's so amazing, 

what we're all creating

It's like a symphony just keep listening

And pretty soon you'll start to figure out your part

Everyone plays a piece and there are melodies

In each one of us,

oh, it's glorious

And as you feel the notes build high

You will see

It's like a symphony just keep listening

And pretty soon you'll start to figure out your part

Everyone plays a piece and there are melodies

In each one of us,

oh, it's glorious

Glorious
by Stephanie Mabey